Blog - Artikelen - Tips

Terug naar overzicht

12-04-2024

Kinderen en triggers – vertrouw ze voor je eigen persoonlijke ont-wikkeling

Volwassenen nemen het opvoeden van hun kinderen heel serieus en dat is natuurlijk ook heel belangrijk. Het is namelijk de taak van de ouder om ervoor te zorgen dat je kinderen “goed” opgroeien. En soms slaan ouders daar ook een beetje in door.
Dat deed ik ook. Vroeger dacht ik dat “goed” opgroeien onder andere betekende dat je altijd netjes iedereen een handje moest geven, een kus of knuffel aan opa en oma, mee naar feestjes waar ze niet op zaten te wachten, verwachten dat ze naar een partijtje gaan, gewoon omdat het “zo hoort”. En ja, er zijn uiteraard bepaalde beleefdheden die goed werken in de samenleving, maar in mijn ogen kun je het ook overdrijven. Het mag best wat losser….en de belangrijkste vraag is vaak ook: van wie moet dat eigenlijk?

Soms voelt het krijgen van kinderen ook een beetje als het krijgen van een 2e kans. Een kans om dingen “goed” te maken en dingen anders te doen dan je ouders deden. Om je kinderen te geven wat je zelf ook graag van je ouders had gehad. En daar zit hem ook de kruks….dit doen we vaak onbewust.

Het mogen opvoegen van kinderen kan je zoveel plezier en liefde laten ervaren in het leven. Je kunt genieten van hun speelsheid, het samenzijn, hun temperament, humor en ja…ook hun streken. Maar kinderen hebben ook een magische kracht, waar ze zich zelf niet bewust van zijn.

Kinderen kunnen namelijk ook je zorgen overnemen. Zij vullen hun rugzak met jouw stenen, zonder dat jij of zij daar zelf erg in hebben.
Je houdt onvoorwaardelijk van je kind, maar ze laten je ook dingen zien die niet allemaal positief zijn. Soms laten ze je juist dingen zien die je irritant vind of waar je ongemakkelijk van wordt. Ze laten je namelijk zien waar je zélf nog iets in te doen hebt.

Kinderen zijn de grootste spiegel om van te leren. En laat ik er daar nou 2 van hebben. Met óók nog een echtgenoot met Human Design type Reflector (spiegeltje spiegeltje…..) heb ik écht BINGO in mijn gezin. Allemaal spiegels om van te leren.

Zodra je je bewust wordt van de spiegelkunsten van je kind, kun je hiermee voor jezelf aan de slag. Wat je van jezelf niet aankijkt, gaan je kinderen namelijk voor je doen, net als dat jij voor jouw ouders hebt gedaan. En nogmaals…je bent je hier vaak niet eens bewust van. En dus mag je vertrouwen op de spiegels die je voor je snufferd krijgt.

En ik was mij daar natuurlijk ook niet altijd al van bewust. Zeker niet! Mijn man en ik hebben in 2019 eerst een kindercoach ingeschakeld voor één van onze kinderen, omdat het gewoon al jaren niet altijd lekker liep qua zelfvertrouwen en onrust etc. Daar wilden wij ons kind graag bij helpen. Elke afspraak bij de coach moest ik mee naar binnen van ons kind en natuurlijk vond ik dat prima. Maar het was blijkbaar ook noodzakelijk.
Want bij de 3e sessie zag ik ineens wat er aan de hand was. Niet ons kind, maar vooral ík had wat te doen. En ons kind heeft zeker goede dingen geleerd bij de coach. Maar wat ik daarnaast zelf ben gaan doen heeft nog veel meer effect gehad.
Effect op hoe het met ons kind gaat, op hoe ik mij voel, hoe ik in het leven durf te staan, maar ook op de omgang met allebei mijn kinderen (en andere relaties om mij heen). De strubbelingen die mijn kind ervaarde / liet zien, triggerden mij….en dat waren dus vooral ook mijn strubbelingen. Mijn innerlijke werk heeft voor ons allebei dingen verandert.

Zodra jij je eigen stukken aan gaat kijken, wat begint met het herkennen van bepaalde triggers, maak je de weg vrij voor je eigen kinderen om helemaal zichzelf te kunnen zijn. Dus, wat jij voor jezelf oplost, daar hoeven zij niet meer mee aan de slag.
Op die manier kunnen kinderen hun eigen plek innemen en hun eigen pad volgen.

Ze zullen zelf nog vaak genoeg struikelen over bakstenen voor in hun eigen rugzak en daar kun je hen dan als ouder - vanuit een gezond stuk - bij helpen.
Het betekent dus niet dat je kinderen daarna fluitend door het leven gaan, maar vanuit jouw heelheid, ben je beter in staat om je kind te begeleiden bij waar zij tegenaan lopen én hulp te vragen, indien nodig.

Én ook heel belangrijk…door jezelf te leren kennen en met vertrouwen jezelf te durven zijn, geef je onbewust toestemming aan je kind om precies dat ook te doen.

We zijn allemaal uniek en het waard om onszelf te mogen zijn. Wij mogen daarin het voorbeeld zijn voor onze kinderen. Want dat is in mijn ogen pas echt “goed” ouderschap.

Terug naar overzicht